Nollywood: Alles wat u moet weten over de filmindustrie van Nigeria

Nollywood is een bijnaam waarnaar wordt verwezende Nigeriaanse filmindustrie, die momenteel wordt beoordeeld als de derde meest waardevolle filmindustrie ter wereld op basis van inkomstengeneratie en waarde, achter Hollywood, de filmindustrie van de Verenigde Staten, en Bollywood, de filmindustrie van India. Nollywood doet het beter op het gebied van output - het is beoordeeld als de tweede grootste ter wereld, achter Bollywood.

De populairste films van Nollywood omvatten de direct-to-videofilm uit 1992 Wonen in Bondage, Osuofia in Londen (2003), Aki na Ukwa (2003), 30 dagen in Atlanta (2014) en The Wedding Party (2016), om er een paar te noemen. De populairste gezichten van de industrie, waarvan sommigen erin zijn geslaagd om over te steken naar Hollywood, zijn onder meer Genevieve Nnaji, Nkem Owoh, Funke Akindele, Ramsey Nouah, Richard Mofe-Damijo, Kunle Afolayan, Desmond Elliot en vele anderen.

Alles wat u moet weten over de filmindustrie van Nigeria

Geschiedenis / Oorsprong van Nollywood

Het is onduidelijk hoe of wanneer precies de naamNollywood ontstond voordat het werd gebruikt in een artikel in New York Times van 2002 door Matt Steinglass, evenals een ander artikel datzelfde jaar in dezelfde publicatie van Norimitsu Onishi met betrekking tot de Nigeriaanse filmindustrie. De term was echter bedacht uit de woorden "Hollywood" en "Nigeria". In tegenstelling tot de Amerikaanse filmindustrie heeft Nollywood echter geen specifieke locatie waar de industrie aan kan worden toegeschreven.

De geschiedenis van Nollywood kan zo ver worden getraceerdin de jaren zestig toen Nigeria onafhankelijk werd. Het was rond deze tijd dat de eerste Nollywood-films werden geproduceerd door wat tegenwoordig wordt beschouwd als de eerste generatie Nigeriaanse filmmakers, waaronder Hubert Ogunde, Jab Adu, Ola Balogun, Moses Olaiya (Baba Sala), Adeyemi Afolayan (Ade Love), en Eddie Ugboma. Hubert Ogunde was een pionier op het gebied van de Nigeriaanse volksopera. Hij creëerde de Ogunde Concert Party ook bekend als Ogunde Theater in 1945, het eerste professionele theatrale gezelschap in Nigeria. Moses Olaiya wordt beschouwd als de vader van de Nigeriaanse komedie met zijn vele komische films. Ola Balogun concentreerde zich daarentegen op een breed scala aan onderwerpen, waaronder films over politiek, corruptie, armoede en muziek.

De eerste inheemse speelfilm die dat wasgeproduceerd in Nigeria was getiteld Kongi's Harvest (1970), geschreven door Wole Soyinka. Andere films geproduceerd tijdens deze periode zijn: Alpha (1972), Bull Frog in the Sun (1974), Amadi (1975), Ajani Ogun (1975), Muzik Man (1976), Bisi, Daughter of the River (1977), Ija Ominira (1978), Aiye (1979), Kadara (1980), Jaiyesimi (1980) Efunsetan Aniwura (1981), Cry Freedom (1981), Ija Orogun (1982).

Deze pioniers begonnen de Nigeriaanse filmindustrie met toneelprestaties alvorens geleidelijk over te gaan naar volledige filmproductie. Ze brachten eigenhandig lokale content tot het hoogtepunt van de concurrentie met materiaal uit Hollywood in Nigeria, grotendeels dankzij het inheemsdecreet uitgegeven door het toenmalige staatshoofd Yakubu Gowon, dat de plaatselijke bewoners eerst een theater moest bezorgen en vervolgens de buitenlandse televisie-inhoud op lokale uitzendingen beperkte netwerken, die aanleiding geven tot het uitzenden van lokale populaire theaterproducties.

Commercieel succes en Home Video Trade

Filmproducenten van Nollywood begonnen enorm te genietencommercieel succes, dankzij de steun van de overheid. Er was plotseling een enorme toename van het aantal bestaande Nigeriaanse toneelschrijvers, scenaristen en filmproducenten, omdat populaire literatuur en theaterwerken werden aangepast in Nigeriaanse films die 'homevideo's' werden genoemd.

Dit is verder overgegaan op een kleine schaalinformele videofilmhandel, gericht op distributeurs in Alaba Market die opgenomen kopieën van de uitgezonden shows zouden verkopen. Deze methode werd in de jaren 80 toegepast voordat het een stap verder werd gezet door Kenneth Nnebue die produceerde Leven in bondage. Nnebue zou overmatig veel geïmporteerde videocassettes hebben gehad waarmee hij de film op een videocamera opnam. Met het toegenomen aantal beschikbare cassettes, Leven in bondage werd een enorm succes en was beschikbaar in elk deel van het land ondanks dat het in de Igbo-taal werd gedaan.

New Age tijdperk en Ghanese invloed

Sinds het begin van de eeuw, de Nigeriaanse filmindustrie is van hoogte naar hoogte gegroeid, zowel wat betreft productiekwaliteit als verkoop in heel Afrika en de Afrikaanse diaspora. Een van de eerste Nigeriaanse films die internationale bekendheid kreeg, was Osoufia in Londen, met komische acteur Nkem Owoh in een hoofdrol.

Rond deze tijd begonnen Ghanese acteurs te krijgenhoofdrollen in mainstream Nollywood-films. Dit was grotendeels te wijten aan een contract getekend tussen een Nigeriaanse filmmaker en een Ghanees productiebedrijf dat eiste dat Ghanese sterren een rol kregen. Omdat de productie van films in Nigeria duur werd, kozen verschillende producenten ervoor om hun films in Accra, Ghana op te nemen om kosten te besparen. Ghanese acteurs, zoals Van Vicker, Jackie Appiah, Majid Michel, Yvonne Nelson, John Dumelo, Nadia Buari en Yvonne Okoro, om er maar een paar te noemen, kwamen hiervan in aanmerking.

De filmindustrie in Ghana begon op zijn beurtgroeien in het midden van de jaren 2000, maar met de grotere markt van Nigeria en de reeds gevestigde distributie, waren de meeste Ghanese producties auteursrechtelijk beschermd door Nollywood. Dit heeft geleid tot enige verwarring bij het proberen te worden geïdentificeerd door het internationale publiek, aangezien acteurs uit beide landen veel te zien hebben gehad op films van beide kanten.

Hoogste winstgevende Nollywood-films

In 2009, Kunle Afolayan’s Het beeldje werd een game-wisselaar met zijn kritische encommercieel succes. Het was te zien op internationale filmfestivals en ontving tien nominaties en won vijf prijzen. Destijds was de film de meest winstgevende Nigeriaanse film met N30 miljoen.

Volgend jaar, Ije door Chineze Anyaene haalde het in voordat de titel verder ging De helft van een gele zon (2013), de verfilming van de gelijknamige roman van Chimamanda Ngozi Adichie. De plaat is momenteel in het bezit van de 2016-film van Kemi Adetiba, The Wedding Party.