Nollywood: wszystko, co musisz wiedzieć o branży filmowej w Nigerii

Nollywood to pseudonim, do którego się odnosinigeryjski przemysł filmowy, który jest obecnie oceniany jako trzeci najcenniejszy przemysł filmowy na świecie pod względem generowania przychodów i warty, obok Hollywood, amerykańskiego przemysłu filmowego i Bollywood, indyjskiego przemysłu filmowego. Nollywood radzi sobie lepiej pod względem produkcji - został oceniony jako drugi pod względem wielkości na świecie, zaraz za Bollywood.

Najpopularniejsze filmy Nollywood to film bezpośredni z wideo z 1992 roku Życie w niewoli, Osuofia w Londynie (2003), Aki na Ukwa (2003), 30 dni w Atlancie (2014) i Przyjęcie weselne (2016), żeby wymienić tylko kilka. Najpopularniejsze twarze branży, z których niektórym udało się przejść do Hollywood, to Genevieve Nnaji, Nkem Owoh, Funke Akindele, Ramsey Nouah, Richard Mofe-Damijo, Kunle Afolayan, Desmond Elliot i wiele innych.

Wszystko, co musisz wiedzieć o branży filmowej w Nigerii

Historia / pochodzenie Nollywood

Nie jest jasne, jak i kiedy dokładnie nazwaNollywood powstał, zanim został użyty w artykule Matta Steinglassa z 2002 r. New York Timesa, a także w innym artykule z tego samego roku w tej samej publikacji Norimitsu Onishi w odniesieniu do nigeryjskiego przemysłu filmowego. Termin ten powstał jednak ze słów „Hollywood” i „Nigeria”. Jednak w przeciwieństwie do przemysłu filmowego w USA, Nollywood nie ma określonej lokalizacji, w której można by przypisać tę branżę.

Historia Nollywood można prześledzić do tej poryw latach 60., kiedy Nigeria uzyskała niepodległość. Mniej więcej w tym czasie początkowe filmy Nollywood zostały wyprodukowane przez to, co dziś uważane jest za pierwszą generację nigeryjskich twórców filmowych, w tym Huberta Ogunde, Jab Adu, Ola Balogun, Mojżesza Olaiya (Baba Sala), Adeyemi Afolayan (Ade Love) i Eddie Ugboma. Hubert Ogunde był pionierem w dziedzinie nigeryjskiej opery ludowej. W 1945 r. Założył Ogunde Concert Party, znany również jako Ogunde Theatre, pierwszą profesjonalną grupę teatralną w Nigerii. Mojżesz Olaiya jest uważany za ojca nigeryjskiej komedii ze swoimi licznymi filmami komediowymi. Z kolei Ola Balogun skoncentrowała się na szerokim zakresie tematów, w tym na filmach o polityce, korupcji, ubóstwie i muzyce.

Pierwszy lokalny film fabularnywyprodukowany w Nigerii został zatytułowany Harvest Kongi (1970), napisany przez Wole Soyinka. Inne filmy wyprodukowane w tym okresie to: Alpha (1972), Bull Frog in the Sun (1974), Amadi (1975), Ajani Ogun (1975), Muzik Man (1976), Bisi, Daughter of the River (1977), Ija Ominira (1978), Aiye (1979), Kadara (1980), Jaiyesimi (1980) Efunsetan Aniwura (1981), Cry Freedom (1981), Ija Orogun (1982).

Ci pionierzy rozpoczęli nigeryjski filmprzemysł z występami scenicznymi, zanim stopniowo przejdzie do pełnej produkcji filmowej. Pojedynczo doprowadzili lokalne treści do szczytu konkurowania z materiałami z Hollywood w Nigerii, w dużej mierze dzięki dekretowi o indigenizacji wydanemu przez ówczesnego szefa państwa Yakubu Gowona, który najpierw wymagał od mieszkańców posiadania teatrów, a następnie ograniczał zagraniczne treści telewizyjne w lokalnych programach telewizyjnych sieci, co zachęca do oglądania lokalnych popularnych produkcji teatralnych.

Sukces komercyjny i handel wideo w domu

Producenci filmów z Nollywood zaczęli cieszyć się ogromną popularnościąsukces komercyjny, dzięki wsparciu rządu. Nagle nastąpił gwałtowny wzrost liczby nigeryjskich dramaturgów, scenarzystów i producentów filmowych, ponieważ popularna literatura i dzieła teatralne zostały przystosowane do filmów, które Nigeryjczycy nazywają „domowymi filmami wideo”.

To przeszło na małą skalęnieformalny handel filmami wideo, koncentrujący się na dystrybutorach na rynku Alaba, którzy sprzedawali nagrane kopie transmitowanych programów. Ta metoda została zastosowana w latach 80., zanim Kenneth Nnebue, który wyprodukował, poszedł o krok dalej Życie w niewoli. Mówi się, że Nnebue miał nadmierną liczbę importowanych kaset wideo, których używał do kręcenia filmu za pomocą kamery wideo. Dzięki zwiększonej liczbie dostępnych kaset, Życie w niewoli stał się wielkim sukcesem i był dostępny w każdej części kraju, mimo że został napisany w języku Igbo.

Era New Age i wpływ Ghanian

Od przełomu wieków film nigeryjskiprzemysł rozwijał się z wysokości na wysokość, zarówno pod względem jakości produkcji, jak i sprzedaży w Afryce i diasporze afrykańskiej. Jednym z pierwszych nigeryjskich filmów, który zyskał międzynarodową sławę, była Osoufia In London, w której główną rolę zagrał aktor komediowy Nkem Owoh.

W tym czasie aktorzy z Ghanian zaczęli dostawaćw rolach głównych filmów Nollywood. Było to w dużej mierze spowodowane umową podpisaną między nigeryjskim twórcą filmowym a Ghańską firmą produkcyjną, która wymagała, aby gwiazdy z Ghanian otrzymały role główne. Ponadto fakt, że produkcja filmów była coraz droższa w Nigerii, kilku producentów zdecydowało się nakręcić swoje filmy w Akrze w Ghanie, aby zaoszczędzić koszty. Ghańscy aktorzy, tacy jak Van Vicker, Jackie Appiah, Majid Michel, Yvonne Nelson, John Dumelo, Nadia Buari i Yvonne Okoro, by wymienić tylko kilku, byli tego beneficjentami.

Z kolei przemysł filmowy w Ghanie zacząłrośnie w połowie 2000 roku, ale z większym rynkiem Nigerii i już ustaloną dystrybucją, większość produkcji w Ghanie była chroniona prawem autorskim do Nollywood. Doprowadziło to do pewnego zamieszania, gdy próbowano zidentyfikować międzynarodową publiczność, ponieważ aktorzy z obu krajów często pojawiali się w filmach z obu stron.

Folie Nollywood o najwyższych dochodach

W 2009 r. Kunle Afolayan's Figurka stał się zmieniaczem gier z jego krytycznym isukces komercyjny. Został pokazany na międzynarodowych festiwalach filmowych, otrzymał dziesięć nominacji i zdobył pięć nagród. W tamtym czasie film był najbardziej dochodowym filmem w Nigerii z 30 milionami N30.

Bieżącego roku, Ijé autor: Chineze Anyaene wyprzedził go, zanim tytuł przeszedł do Połowa Żółtego Słońca (2013), adaptacja filmowa powieści Chimamandy Ngozi Adichie o tym samym tytule. Rekordem jest obecnie film Kemi Adetiba z 2016 roku, Przyjęcie weselne.